Sint Maarten

Alhoewel ik er van overtuigd was dat ik tijdens deze reis geen reisblog wilde bijhouden merk ik dat ik het schrijven en delen van mijn ervaringen toch wel een beetje mis. Ook is het een stuk makkelijker om een lange blog te schrijven dan verschillende mensen via Whatsapp allemaal ongeveer hetzelfde verhaal te vertellen. Daarnaast vind ik het zelf ook heel leuk om blogs van andere stagiaires in het buitenland te lezen. Dus, ja ik ga toch maar overstag en zal proberen mijn blog bij te houden! Joepie! Momenteel ben ik al een maand op het eiland Sint Maarten waar ik 4 maanden stage loop bij de gezinsvoogdij. Na orkaan Irma in september 2017 was het allemaal een beetje onzeker of ik wel deze kant op mocht komen, maar met een beetje eigenwijsheid en voet bij stuk houden kom je toch een behoorlijk eind. Waar een wil is is een weg toch?

Maar goed, zondag 18 februari stapte ik in het vliegtuig naar Sint Maarten. Na een vlucht van +- 9 uur kwam ik aan op de Prinses Juliana Airport aan de Nederlandse kant van Sint Maarten. Een bijzondere ervaring kan je dat wel noemen want de aankomst/vertrekhal is nog niet in gebruik na Irma in september 2017. Zodra je het vliegtuig uit komt wordt je naar een grote witte tent begeleid waar een aantal bureau’s in staan, dit doet dienst als de douane. Vervolgens kan je aan de andere kant van de tent wachten op je koffer. Niks geen bagageband natuurlijk, dit gaat gewoon allemaal met de hand. Het is niet ideaal, maar het werkt! Eenmaal thuis aangekomen ben ik gelijk met mijn huisgenoten naar het strand gegaan. Heerlijk toch, ‘s morgens nog de ruiten van de auto krabben en ‘s middags lekker op het strand op een tropisch eiland! Mijn eerste week op het eiland liepen al mijn huisgenoten al stage dus heb ik deze week overdag vrijwel alleen doorgebracht. Helemaal niet erg om zo even te kunnen wennen op het eiland voordat stage echt begon.

De maandag erna was mijn eerste stagedag. Dit doe ik bij de organisatie Stichting Justitiële Inrichtingen Bovenwinden (SJIB). Deze organisatie heeft 2 afdelingen, de reclassering en de gezinsvoogdij. Momenteel zitten we tijdelijk gehuisvest in een klein kantoor omdat de orkaan het oude ruime kantoor verwoest heeft. Mijn afdeling zit met 8 man in een kleine ruimte en je deelt je bureau met 1 collega. Het is dus allemaal wat krapjes maar het is momenteel niet anders. Tijdens mijn 4 maanden stage werk ik volledig mee in het team en heb ik ook een gedeelde caseload met een collega. Daarnaast krijg ik begeleiding van een collega met een masters diploma Social Work dus dat moet helemaal goed komen. De rest van mijn collega’s proberen mij ook overal in te betrekken en als zij op pad gaan mag ik vrijwel altijd mee. Ondertussen ben ik al 3 weken bezig en heb ik zelf al gesprekken gevoerd, een uit huis plaatsing van 2 kinderen onder politiebegeleiding meegemaakt, interventiegesprekken meegemaakt, naar scholen geweest voor gesprekken met docenten en verschillende keren mee geweest tijdens noodgevallen. Naast al deze spannende dingen moet er ook veel gedocumenteerd worden en werk ik aan mijn schoolopdrachten en het onderzoek voor mijn minor. Gelukkig heb ik daar genoeg tijd voor want het werktempo ligt hier een stukje langer dan in Nederland. Tsja, je zit toch op de Antillen he… Mijn collega’s spreken verder bijna allemaal Nederlands dus het communiceren gaat vrij gemakkelijk. Naast Nederlands spreekt ook iedereen Engels, en sommigen spreken Papiamento. Al moet ik zeggen dat het Caribische-Engels soms erg moeilijk te verstaan is en het Papiamento al helemaal niet te volgen is. Deze 3 talen worden continu afgewisseld maar dat is ondertussen al de normaalste zaak van de wereld.

Zoals jullie allemaal weten is Sint Maarten (en de omliggende eilanden) op 6 september afgelopen jaar hard getroffen door orkaan Irma. Ik krijg dan ook veel vragen uit Nederland hoe het er hier aan toe is. Ja, er is veel schade, maar men is ook hard bezig in het Nederlandse deel om het eiland weer op te bouwen! Je ziet dan ook op veel plekken bouwvakkers, hijskranen en ander groot materiaal. Het terugbouwen gaat zeker een tijdje duren maar men is zeer gemotiveerd om het aan te pakken. Op de Franse kant is er een iets andere mentaliteit, daar is nog niet zoveel gebeurd. Het Franse deel was ook een stuk slechter gebouwd dus daar is veel schade. Aan de Nederlandse kant zijn het vooral de huizen in de armere wijken veel schade geleden hebben maar de beter gebouwde huizen (van beton) staan vrijwel allemaal nog. Je ziet op veel plekken nog wel de blauwe zeilen die op veel foto’s in het nieuws te zien waren omdat er veel daken weg zijn, maar dit is voornamelijk in de arme delen waar dus de slecht gebouwde huizen stonden. Ook zijn er hotels en andere grote gebouwen verwoest. Dit komt doordat men heeft bezuinigd op de kosten door goedkoper materiaal te gebruiken tijdens de bouw. Als zij toendertijd iets meer geld hadden neergelegd hadden deze gebouwen nog overeind gestaan. Heel slim is dat ook niet want je weet dat je in een orkaangebied zit, dus het is niet de vraag OF er een orkaan komt maar WANNEER er weer een orkaan komt. Dan neem je aan dat men daar rekening mee houdt… Toch??? Naast alle beschadigde gebouwen heeft de natuur ook een flinke klap gekregen. De meeste palmbomen die nog staan hebben vrijwel geen bladeren meer en de stranden zijn niet meer hetzelfde. Zo was het zand van Maho Beach (het meest bekende strand van Sint Maarten) allemaal weg. Dit zand is nu deels weer terug, maar er zijn stranden waar de natuur dit zand nog niet heeft teruggebracht. Het is raar om alleen maar rotsen aan te treffen als je volgens google naar een prachtig wit strand met palmbomen rijdt... Volgens de locals heeft Irma ook veel impact gehad op het water en de lucht. Het is een stuk minder warm dan voor de orkaan en de zee is niet zo helder meer als eerst. Ik merk daar niet zo veel van want vergeleken met Nederland is het water hier bijzonder helder en blauw, maar volgens de locals is het echt troebel en vies. De natuur herstelt zichzelf wel weer maar dit gaat waarschijnlijk ook nog wel even duren. Verder zie je ook veel schade aan de auto’s hier. vrijwel alle auto’s die je op het eiland ziet rijden zijn of erg beschadigd, of splinternieuw. Genoeg auto’s zonder ramen, met flinke deuken en krassen. In Nederland zouden ze in ieder geval nooit door de APK komen ;) Veel locals hoor je over het feit dat er weer een grote orkaan voorspeld is door de meteorologen tijdens aankomend orkaanseizoen. Iedereen hoopt natuurlijk van niet, want mocht er nog een orkaan in categorie ‘Irma’ over het eiland trekken dan zal er niet veel over blijven. Fingers crossed dus!

Ondanks deze grote verandering op het eiland is het echt geen reden om hier niet heen te gaan. Ik heb het hier echt onwijs naar mijn zin en geniet elke dag. Op zich is dat ook niet zo moeilijk als je berichten krijgt uit Nederland over hoe koud het is, en jij ondertussen geniet van een cocktail, 28 graden en uitzoekt naar welk strand je deze keer zal gaan ;) Het weekend bestaat hier dan ook alleen maar uit leuke dingen doen, bruin bakken op het strand en feesten. Het eerste weekend van maart was er een grote zeilwedstrijd op het eiland genaamd Heineken Regatta. Naast het zeilen was er ook 4 dagen een festival met optredens van o.a. Shaggy. Alleen maar feest dus! Op de zondag ben ik met een aantal anderen op een catamaran het water op geweest. Deze boot vaarde tussen de races door en vertelde wat er allemaal gebeurde. Ik moet zeggen dat ik niet veel snapte van de races, maar het was wel erg leuk om mee te maken! Het weekend erna heb ik met collega’s voor SXM DOET vrijwilligerswerk gedaan. We hebben bij een tehuis voor verstandelijk beperkten op de grond allemaal kleurrijke dingen geschilderd om de boel wat op te fleuren, dat was echt heel leuk om te doen! Dat weekend was er verder ook een techno beach party waar we ons prima vermaakt hebben. Afgelopen weekend was er het eerste carnavalsfeest van het jaar; The Causeway Jump Up. Carnaval begint officieel pas half april en duurt tot begin mei, maar de eerste feestjes zijn nu dus al begonnen. Deze Jump Up was een soort parade van +- 6,5 kilometer maar daar hebben we ruim 4 uur over gedaan. Dit was ook niet heel vreemd want snel lopen kennen ze hier überhaupt niet en er moest natuurlijk genoeg tijd zijn voor iedereen om flink met hun billen te schudden. Het was een bijzondere ervaring om dit te mogen aanschouwen, maar we hebben wel genoten! Zaterdag zijn we met een aantal mensen naar La Belle Creole geweest aan de Franse kant van het eiland. Dit is een verlaten resort wat door orkaan Luis in 1995 verwoest is. Sindsdien staat het resort leeg en is er niets meer mee gedaan. Ik vond het prachtig om daar doorheen te lopen en alle vervallen en verwoeste hotelkamers en andere ruimtes te bekijken. Zondag zijn we met een groepje onder begeleiding van een local naar een natural pool gelopen. 3 kwartier bergje op bergje af in de brandende zon, niets voor mij natuurlijk, maar dan heb je wel wat! Het was echt een prachtige plek waar we op uitkwamen! Als het goed is kan je rechts wat foto’s vinden van Sint Maarten voor een kleine sfeerimpressie!

Groetjes vanaf The Friendly Island,
Colet


PS Mocht je het nou leuk vinden om vaker een update te lezen, dan kan je je ook inschrijven voor de mailinglist (als je dat nog niet gedaan hebt) om een mailtje te krijgen als er een nieuwe blog online komt! Leuk he!!!!!

Graduation en de laatste weken.

Goed dan, mijn allerlaatste blog vanuit Amerika. Ik zal proberen het kort te houden, vrees dat dat niet gaat lukken, maar ik wil jullie er even op wijzen dat mijngraduation speechonderaan deze blog post staat!

De laatste schoolweek stond eigenlijk helemaal in het teken van deSeniors, zo hadden we op dinsdag de‘senior awards’. Tijdens deze award show word iedereen die besloten heeft naarcollegete gaan even in het zonnetje gezet, en worden ook descholarshipsuitgereikt.Scholarshipszijn geldprijzen voor het betalen van je studie aangezien studeren in Amerika niet echt goedkoop is. Veel universiteiten hebben zelfscholarshipsdie ze uitdelen om een bepaalde leerling binnen te slepen, maar ook als je erg goed in een sport bent of hele goede cijfers haalt kan jescholarshipskrijgen. Een man van het regionale nieuws hoorde dat ik naarcollegeging in Nederland en wilde me graag interviewen, natuurlijk zei ik dat dat geen probleem was dus ‘s avonds kreeg ik mijn10 seconds of fameop de TV. Wat natuurlijk iedereen gezien had…Awkward!De dag erna was‘move-up day',een traditie op OHHS. In de gymzaal heeft iedereen vaste zitplekken per jaar, zo zitten deseniorsrechts achterin, en dejuniorslinks achterin etc. Tijdens ‘move-up day' word iedereen doorgeschoven naar hun nieuwe hoek, en moeten de seniors in het midden van de gymzaal staan. Gezellig even met z’n allen huilen, en dan met alle seniors de deur uitlopen. Klinkt allemaal erg saai, maar het was vooral erg emotioneel omdat dit voor deseniorseigenlijk betekende dat hun highschool carrière over was. Die vrijdag was voor veel van deseniorsde laatste schooldag, helaas moest ik de volgende dinsdag nog terug komen, maar heb ik eigenlijk alleen maar films gekeken in het lokaal van mijn favoriete docent haha. (Op maandag waren we vrij want het wasmemorial day).

De week erna heb ik eigenlijk vooral met vriendinnen afgesproken, gehiked, en nog veel meer leuke dingen gedaan. Vrijdag gingen we met de hele band op het jaarlijkse band uitje, op naar een pretpark in Ohio! Slechts 6 uur rijden ;) Gelukkig sliepen we die nacht in een hotel, en de volgende ochtend moesten we optreden in het pretpark. Allerlaatste keer optreden in dat uniform… Natuurlijk was het 30 graden, dus bloedjewarm om te spelen. Dus na het optreden snel uniform uit en de rest van de dag in alle achtbanen in het pretpark geweest en savonds weer een lange rit terug in de bus. Fantastisch einde van het jaar!

Op woensdag 3 juni reden mijn gastouders en ik naar het vliegveld op papa, mama en Freke op te halen! Het voelde zo normaal, maar eigenlijk ook zo raar om ze opeens een knuffel te kunnen geven in plaats van naar elkaar zwaaien via Skype! Natuurlijk waren ze onwijs moe na een dag vliegen en tijdsverschil enzo, dus we hebben niet veel gepraat meer die avond haha. De volgende dag moest ik om 10 uur op school zijn voorgraduation practice. Jaja, we wonen in Amerika he, moet natuurlijk even geoefend worden zodat het tijdens de echtegraduationhelemaal vlekkeloos loopt. Belachelijk, maar goed, het was ook wel erg gezellig haha. Na een foto, een picknick en 2 uur lang oefenen met staan, zitten en lopen mochten we weer naar huis. ’s Avonds was debaccalaureate service,het is een soort kerkdienst maar helemaal gericht op de graduates. Degraduatesdie naar de dienst komen moeten dan ook hungown(die mooie jurk) aan. Het was 'pretty neat', zoals we dat hier zeggen, en ik ben blij dat ik geweest ben. Aansluitend was de Honor Grad Ceremony, iedereen die Cum laude, Magna cum laude en Summa cum laude geslaagd is krijgt bij deze gelegenheid zijn/haarstoleencords. Eenstoleis een soort v-nek kraag die je over je gown draagt, en decordsis een soort touwtje dat om je nek hangt. Decordskrijg je als je lid bent van deNational Honor Society, en destolegeeft aan of je bij de Summa (goud), Magna (zilver) of ‘gewone’ (wit) groep hoort. Bij mijn foto’s kan je zien waar ik het over heb, aangezien al mijn vrienden bij de Honor Grads horen dragen zij allemaal een stole en cords. Ook kwam ik er hier achter dat als ik wel had mogen meelopen met de rest van de leerlingen, dat ik nummer 9 van de 217 graduates zou zijn geweest. Oftewel ik zou Summa Cum Laude geslaagd zijn, wat een grap! Na de ceremonie heb ik pap, mam en Freke even een rondleiding gegeven door de school, en ondanks dat ik er helemaal aan gewend ben, vonden zij het nog steeds een heel erg vreemd idee dat er nergens ramen in het gebouw zaten haha.

Op de dag van graduation heb ik de familie meegenomen naar de beroemdeNew River Gorge Bridge, Summersville Lake, en natuurlijk moesten we even stoppen bij Walmart. Snel naar huis daarna, omkleden en op naar de school voorgraduation. Ik was enorm gespannen, maar toen ik besefde dat ik er niet meer onderuit kon was de spanning als sneeuw voor de zon verdwenen. Kom maar op! Na de ‘walk in’ moest ik als een van de eerste het podium op. Daar sta je dan, voor zo’n 2000 man, een speech te geven in een vreemde taal. Een heel speciaal moment dat ik nooit meer zal vergeten. Het ging erg goed en ik heb dan ook enorm veel complimenten gekregen van (onbekende) mensen. Nadat de rest van mijn klas over het podium was gelopen om hun diploma in ontvangst te nemen, de hoedjes in de lucht waren gegooid, en we allemaal weer van het veld af waren gelopen was het tijd voor tranen, knuffels en foto’s. Heel veel tranen, heel veel knuffels en heel veel foto’s. Niet alleen ik en mijn vriendinnen liepen te huilen als baby’s, ook de grote stoere jongens moesten een traantje wegpinken haha. Ik kan je vertellen, bijgraduationin Amerika komt veel meer kijken dan alleen een papiertje ophalen… Nagraduationwas het natuurlijk tijd voor degraduation parties. Snel ben ik even bij een vriendin binnengewipt om haar te feliciteren, maar 5 minuten later moesten we weer weg omdat ik ook mijn eigen feestje had, en alle gasten waren er al hihi. Mijn feestje was ook erg gezellig, en mijn Nederlandse familie heeft zo de kans gekregen om mijn Amerikaanse familie en vrienden van de familie te ontmoeten. Voordat mijn feestje over was werden Freke en ik al opgehaald om naar het volgende feestje te gaan, ook hier was het erg gezellig en nu kon Freke eindelijk een aantal van mijn Amerikaanse vrienden leren kennen.Graduationis de rest van de week uitgezonden op TV voor iedereen die het of nog een keer wilde kijken, of het gemist had. Dus ook hier kwam ik weer vol in beeld en ik heb blijkbaar ook in de krant gestaan. Gut ik word nog een keer beroemd hier ;)

Op zaterdag stonden we vroeg op om richting Myrtle Beach, South Carolina te gaan voor een paar dagen. Heerlijk genoten van het weer en het strand, en natuurlijk van elkaar. Eindelijk rust en tijd om even bij te praten, want dat was er de eerste 2 dagen dat de familie hier was niet echt van gekomen.. Op dinsdag gingen we naar de pier in Myrtle Beach, en hier waren een aantal mannen aan het vissen. Ze hengelde de ene na de andere baby haai naar binnen, dus natuurlijk wilde ik ze vasthouden en er mee op de foto. Een minuutje later was er opeens spanning en sensatie want iemand had een grote/sterke vis aan de haak geslagen. Een haai van 1.60… Ik kan je vertellen, je zwemt een stuk minder lekker als je weet wat voor joekels er in dat ondiepe water zwemmen daar. Zeker nu er afgelopen week 3sharkattackswaren in North Carolina… Eind goed al goed, op woensdag zijn we allemaal met 10 vingers en 10 tenen terug gereden naar West Virginia. Donderdag en vrijdag hebben we erg veelsightseeingin West Virginia gedaan, en vrijdag afgesloten met een schietles van mijn gastbroer. En daar waren we best goed in, don’t mess with the Leenes! Zaterdag hebben we het gepeupel weer op een vliegtuig richting Nederland gezet, en heb ik vooral nog heel veel dingen met vrienden gedaan deze week.

Het einde zit er echt aan te komen, ik ben al begonnen met het pakken van mijn koffer, maar het besef dat ik weg ga is er nog steeds niet. Het voelt alsof ik een weekje op vakantie ga, en ik daarna gewoon weer terug kom naar WV. We zullen zien of dit veramerikaanste meisje haar draai weer gaat vinden in Nederland, en zo niet dan komen er vast nog genoeg momenten in de toekomst dat ik mijn koffers weer kan pakken om een nieuw avontuur aan te gaan. Ik zie jullie vast allemaal 23 juni rond 07.30 op Schiphol hint hint;)

Graduation speech

For those who may not know me, my name is Colet and I’m an exchange student from The Netherlands. A year ago I was just a Dutch girl with a big dream. My dream was to live in the United States of America as an exchange student. So, that’s what I did. I decided to give up the life I had, and build a new life on the other side of the world. I signed up for an exchange-program, and a few months later I got a phone-call that I was going to live in Oak Hill, West Virginia. Honestly, I had no idea where West Virginia was. But with a little help of Google Maps I knew where my new home was going to be. And here we are, almost a year later, at the graduation of the class of 2015 at Oak Hill High School, home of the Red Devils.

I would like to thank the principals and assistant principals, the teachers, my classmates, the kids in the marching band and especially my close friends and host family for making me feel welcome and showing me what the real America is like. This experience would not have been the same without you all. I would also like to thank my parents and sister for flying half way across the world to be here with us tonight.

Today is not the end, and today is not the beginning. Today is a mark of progress and achievement in which we all should be proud of. The person you are today is different than the person you were at the beginning of the school year. We changed and we learned. But high school was more than studying and taking tests; it was a time where we were able to find ourselves, and master our personal and social skills. We grew up, that’s why we changed, so change is not always a bad thing.

I have been living in The Netherlands my whole life, but I changed everything around by moving here. Even though I have visited many countries and experienced multiple cultures, living somewhere else, and being away from the place you used to call home, is a whole different experience. I could give you a list of countries I would recommend to visit, but you know what, the USA is probably on the top of that list. You are a model for many other countries, and a lot of people can learn from the American customs, hospitality and freedom. Not every man, woman and child in this world is born free, and a lot of them do not have the ability to have the life they dream of. But in America, every citizen has that opportunity. So why not use it, why don’t you go live the life you want? Follow your dreams!

Nog meer Amerikaanse avonturen!

Je zou toch verwachten dat het een keer afgelopen moet zijn met die Amerikaanse avonturen, maar niets is minder waar! Er blijven leuke dingen gebeuren waar ik onwijs van geniet en vervolgens weer 3 pagina’s over vol kan typen, die jullie vervolgens weer mogen lezen natuurlijk ;)

De week na Springbreak hadden we Band Ratings, ik had geen idee wat het was, behalve dat iedereen er onwijs zenuwachtig voor was en we 3 muziekstukken moesten instuderen. Op woensdag gingen we met de welbekende gele schoolbussen, volgeladen met band kinderen en muziekinstrumenten, op naar Woodrow Wilson High School in een county verderop. De grootste rivaal van onze school. Een soort Ajax-Feyenoord relatie hebben we. WWHS is een rijke en grote school en dat was zeker te merken, gut wat was het mooi daar! Het was zeker even een momentje dat ik dacht ‘Waarom zit ik ook al weer op OHHS?!’, maar goed. WWHS heeft een groot auditorium en daar worden de ‘Band Ratings’ gehouden. Alle schoolbands in Southern West Virginia komen hier die dag heen en geven een optreden, voor dit optreden krijg je een cijfer en zo kan je jezelf dus meten met andere scholen. Voor mijn gevoel ging het best goed, maar we kregen alsnog een 2. (Cijfers gaan van 1 tot 5, 1 is het beste en 5 het slechtst) We waren niet teleurgesteld in onszelf, maar wel in WWHS. Het was duidelijk te merken dat onze scholen rivalen zijn, want de manier waarop we werden behandeld was niet erg vriendelijk. Zo zie je maar weer hoe belangrijk de schoolspirit hier is! Weer een ervaring rijker haha ;)

Dat weekend was ook prom! (PROM!!) Jaja, de grote dans aan het eind van het schooljaar waarover meiden zich al maanden van te voren zorgen maken. Het is echt een big deal en er word dan ook veel geld aan uitgegeven. Al maanden van te voren lopen meiden te stressen over hun jurk en of ze wel een date krijgen etc. Ik had een week van tevoren nog geen date en ik vond het prima. (Geen verplichtingen, niet ongemakkelijk hoeven schuifelen, met niemand rekening hoeven houden etc; klinkt perfect toch!) Toch kreeg ik de maandag voor prom opeens een berichtje van een jongen van mijn school, en toen wist ik al hoe laat het was. Een vriendin van me had ons opgezet omdat ze wilde dat ik een echte Amerikaanse prom ervaring kreeg, ik kon dus ook geen nee zeggen toen hij me vroeg. Date in the pocket dus. Ik had mijn jurk van gala vorig jaar in Nederland meegenomen, want ik was echt niet van plan veel geld uit te geven aan een jurk. De meeste meiden geven rond de $600 uit, nou, mij niet gezien. Dáááág!

Op de dag van prom heb ik m’n eigen haar en make up gedaan, geen spraytan gehaald en ook m’n nagels niet laten doen in een nagelsalon. Ik had namelijk liever dat ik er uit zag alsof ik naar prom ging, dan dat het leek alsof ik meespeelde in een aflevering van My Big Fat Gypsy Wedding. Nah-ah, just so not me. Rond een uur of 4 kwam mijn promdate me ophalen (Oja hij heeft ook een naam; Austin), hebben we onze bloemen uitgewisseld, en wat foto’s genomen. Traditie is dat het meisje een boutonniere haalt voor op het jasje van de jongen, en de jongen een corsage voor om de pols van het meisje. Daarna zijn we met mijn vriendinnengroep en hun dates uit eten geweest. Kaddie had het restaurant uitgekozen, en natuurlijk had ze een luxe en duur restaurant gekozen aangezien de jongens betalen voor hun date haha! Na het etentje gingen we door naar de school waar de Juniors de hele gymzaal hadden versierd. Het thema was Night In Central Park, en ze hebben echt mijn verwachtingen overtroffen. Overal stonden bankjes, in het midden van de gymzaal stonden neppe bomen en op de muur hadden ze een skyline van NYC gemaakt. Het was echt héél gaaf! Eigenlijk hoor je de hele avond een beetje met je date te dansen, maar aangezien mijn date niet van dansen hield en liever aan de zijkant stond heb ik mijn eigen plan getrokken. Opgegeven moment heb ik hem de dansvloer opgesleurd en hebben we 1 nummer geschuifeld, want het hoort eigenlijk wel, maar dat was ongemakkelijk genoeg om het bij 1x te houden. Ik heb een fantastische avond gehad en me prima vermaakt met andere mensen, ik laat mijn avond mooi niet verpesten door een jongen haha! Nadat de Prom Queen en King werden aangekondigd was het feest eigenlijk afgelopen; om 22.30. In Nederland ga je pas rond die tijd naar de club, maar hier is het dan al afgelopen. O o o Amerika, jullie moeten nog veel leren! Mijn school had geen after-prom, dus we zijn lekker een outdoor-movie wezen kijken bij Savannah thuis, ook heel leuk! Prom was zeker een van de beste ervaringen van dit jaar!

De week erna kregen we onze cap & gown voor graduation. Super spannend natuurlijk, en écht Amerikaans. Het kwam toen wel even binnen dat er echt een einde aan zit te komen, niet alleen voor mij, maar ook voor de rest van de seniors. Een paar dagen later kwam de principal me uit de klas halen en ik voelde de bui al hangen. Hij kwam me heel vrolijk vertellen dat ik niet mee mocht doen met graduation, oftewel ik had een cap & gown maar ik kon er niets mee. Aan het begin van het jaar was me verteld dat het geen probleem zou zijn dat ik niet officieel zou slagen, ik zou alsnog mee mogen doen met de ceremonie voor de ervaring. Dus dit was zeker wel even een klap in mijn gezicht dat dat plan niet doorging. Ik was niet erg boos, vooral teleurgesteld omdat ik vond dat ze het me eerder hadden kunnen vertellen, maar mijn gastmoeder was pisnijdig. Ik heb haar nog nooit zo boos gezien! Natuurlijk heeft ze gelijk actie ondernomen, want zo is ze, en heeft ze de baas van de principal ingelicht. Zijn baas vond het ook niet kunnen en heeft hem gelijk een boos mailtje gestuurd. De volgende dag werd ik weer in het kantoortje geroepen en kwam hij met een compromis. Ik zou alsnog niet mogen ‘lopen’, maar hij kwam wel met een ander tof idee. Hij vond dat ik een van de beste exchange students was die OHHS ooit gehad heeft, en daarom wilde hij me de eer geven om een speech te houden tijdens graduation! Supergaaf! Persoonlijk vind ik dit nog veel leuker dan op traditionele manier de ceremonie meemaken, dus ik ben helemaal blij! Alle speeches moesten worden ingeleverd en je moet een contract tekenen dat je je houd aan de tekst die op papier staat. Lang leve Amerika en alle regeltjes… Maar goed, m’n speech is dus al geschreven en na graduation (5 juni) zal ik hem op mijn blog zetten! Spreken voor zo’n 2500 man is een ander verhaal, maar we zullen zien hoe dat gaat haha! Verder mag ik op de eerste rij zitten en mijn cap & gown dragen, dus ik ben helemaal blij!

Verder heb ik mijn AP Literature toets gehad, een soort examen van 3 uur, en de score die je haalt bepaald of je college credit krijgt of niet. (Voor mij telt die credit natuurlijk niet want ik ga nier naar een Amerikaanse universiteit.) Laat ik het zo zeggen; ongeveer 20% van de Amerikanen haalt de toets, laat staan een foreign exchange student! Hij was behoorlijk pittig, maar het ging eigenlijk beter dan verwacht! Niet dat het iets uitmaakt, want het cijfer telt niet mee voor je rapport en ze sturen de scores ook niet naar mijn Hogeschool in Nederland. Was meer een dingetje wat ik moest doen voor niks, ach is ook geen probleem, doen we even.

Op donderdag voor moederdag weekend zijn Nancy en ik op het vliegtuig gestapt en naar Charlotte, North Carolina gevlogen om wat tijd door te brengen met mawmaw (oma), Kristin (dochter) en de kleinkinderen. Aangezien de jongens gewoon naar school moesten zijn we er vooral met z’n 4^e op uit geweest om te shoppen en bij te kletsen. Op vrijdag zijn we naar een grote mall gereden in de jeep en dat was een heel avontuur. Denk je even in dat een 80 jarige vrouw de jeep in moet klimmen, gelukkig kon mawmaw er zelf ook heel hard om lachen! Verder zitten er aan de jeep zitten geen deuren of dak meer, dus met 130 km/u over de snelweg is een hele andere ervaring dan in een gesloten auto haha! Zeker als je 80 bent! Daarnaast heb ik de jongens wat simpele Nederlandse liedjes aangeleerd, dus vervolgens zaten die de rest van het weekend kinderen voor kinderen melodietjes te neuriën! Ik heb er heel erg genoten van ons tripje!

Op school doen we eigenlijk niets meer, de AP toetsen zijn achter de rug, en de meeste docenten doen niets meer, dus eigenlijk zitten we nu onze tijd uit. Zo heb ik nu 2 ‘nap-periods’ waar we standaard dutjes doen, en tijdens mijn eerste uur kleuren we kleurplaten. Ja, het niveau is weer erg hoog! Ik weet ook niet zeker wanneer mijn laatste dag is, misschien volgende week dinsdag maar misschien ook op donderdag, en daarnaast hebben we ook nog ergens ‘Senior Skip Day’ waar alle seniors niet naar school gaan, maar ik weet ook wanneer dat is. We zien het allemaal wel!

Over 2 weken gaan we met de band naar Ohio voor een optreden en een dag in een pretpark dus dat word zeker een leuke afsluiter van dit schooljaar, en 3 dagen later staan papa, mama en Freke als het goed is op het vliegveld hier in West Virginia! De tijd vliegt! See you guys soon!

Liefs, Colet

Ps. Ik heb een stuk of 50 foto’s in mijn fotoalbum gezet van het hele jaar door, dus als je een beter beeld wilt van mijn jaar moet je daar zeker even een kijkje nemen!

#MarchMadness

#MarchMadness, de term waarmee het college basketbal toernooi hier in Amerika aangeduid word. Nee, ik heb geen wedstrijd bijgewoond maar gebruik wel de hashtag. Ik had namelijk mijn eigen#MarchMadness. Laten we maar beginnen bij het begin.

Vanaf half februari ben ik 2 weken niet naar school geweest door alle sneeuw die er was gevallen. 2 weken onverwachts vrij, heerlijk toch! Er is ruim 60 cm sneeuw gevallen, en elke keer als de wegen weer een beetje sneeuw vrij waren kwam er weer een nieuwe lading uit de lucht vallen. Ik vond de sneeuw geen probleem, maar de temperaturen waren af en toe wel een béétje frisjes haha. Ik weet het niet 100% zeker meer, maar volgens mij was het op de koudste dag -26 graden met een gevoelstemperatuur van -32. Ik kan je vertellen, dat is KOUD! Hoogst waarschijnlijk de koudste temperaturen die ik ooit ga meemaken! Na deze heerlijke 2 weken thuis mochten we weer naar school, wel hadden we bijna elke dag een2-hour delayomdat het nog steeds best wel 'frisjes' was.

Als je die 2 weken vrij meerekent begon mijn#MarchMadnessdus eigenlijk al in februari. De eerste dag dat ik weer naar school ging (eind februari) kreeg ik een Whatsappje van mijn moeder of ik kon skypen, en ik had gelijk het gevoel dat er iets mis was. (Is toch best bizar eigenlijk dat je voorgevoel meestal klopt…) Thuis gelijk achter de computer gekropen om te skypen met het thuisfront en toen kwam het hoge woord er uit; het ging niet goed met Opa en de kans was groot dat hij er niet meer zou zijn als ik terug kwam in juni. Nou, dan staat je wereld even op zijn kop. Zulk nieuws is natuurlijk nooit leuk, maar het word er echt niet beter op als je aan de andere kant van de oceaan zit. Je kan nu denken “Colet waarom schrijf je hier over op je blog, is dat niet een beetje persoonlijk” maar dat kan ik je vertellen: ook dit is een onderdeel van mijnexchange year. Helaas.

Daarna stond ik voor een grote keuze. Ik kon kiezen tussen terug gaan en afscheid nemen; voor een onbepaalde tijd wachten en teruggaan met de uitvaart; of teruggaan en in Nederland blijven. (Je mag maximaal maar 1 week terug, regel van de organisatie/verzekering) Voor mij was de keus snel gemaakt en mijn familie enhostfamilystonden er 100% achter. Ik had gekozen voor terug gaan en afscheid nemen. Vanaf dat moment was het vooral dingen regelen en bellen en mailen met de organisatie, het thuisfront, opa en oma, de verzekering en de school. Gelukkig kon het allemaal best snel geregeld worden, en ik mocht zelfs mijn eigen vliegroute uitkiezen haha. Het weekend van 7/8 maart zou ik terug gaan.

De eerste week van maart begon het weer opeens meer op lente te lijken en alle sneeuw die er nog lag begon opeens te smelten. Ja dat was ook erg leuk. Ik woon boven op een heuvel dus heb er niet zo veel last van, maar als je in een dal woont is het een ander verhaal haha. Die woensdag gingen we allemaal gewoon naar school, maar in mijn eerste lesuur werden er al kinderen opgehaald door hun bus om terug naar huis te gaan. Tijdens mijn 4e les was het feest begonnen en werd er aangekondigd dat iedereen naar huis moest omdat er allemaal overstromingen waren. Máár eerst moest er geluncht worden want anders telde de dag niet als les-dag. (Gekke Amerikanen en hun regels). Samen met mijn vriendinnen ben ik toen in de auto gestapt en zijn we in een café gaan lunchen, dit was de eerste keer dat ik “gespijbeld” heb op mijn Amerikaanse high-school. Tenminste, als je de lunch skippen spijbelen kan noemen ;) En dat het Amerikaanse weer nooit te voorspellen valt was de dag erna ook wel te merken. Donderdag en vrijdag kregen we weer dik 20 cm sneeuw, en dus weer 2 snowdays haha. Helaas kon ik er deze keer niet echt van genieten want ik zat dik in de stress. Sneeuw is best leuk, maar als je die zaterdag moet vliegen zit je niet echt te wachten op al die sneeuw en mogelijke annuleringen…

Zaterdag 7 maart was het dan zo ver, op naar het vliegveld. Gelukkig vlogen bijna alle vluchten weer en zo ook die van mij :) Met een klein propeller vliegtuigje vloog ik naar Washington DC. Hele mooie vlucht, laag over de bergen vliegen die bedekt zijn met sneeuw en geen wolkje aan de lucht zien is natuurlijk helemaal te gek. Vanaf Washington DC vloog ik naar NYC, waar ik mijn vader zou ontmoeten. Hij was die week in NYC en de verzekering had me op dezelfde vlucht teruggeboekt (joepie!). Na een dikke knuffel en wat gedoe met mijn koffer zaten we toen in de trein naardowntown Manhattanom mijn spullen te dumpen in zijn hotel. We zijn pizza gaan eten in een klein restaurantje en natuurlijk eventjes naar Times Square geweest, want dat zat vlak bij het hotel haha. Zondag ochtend zijn we naar de Abyssinian Baptist Church in Harlem geweest. Dat zegt de meesten van jullie waarschijnlijk niets, maar het is een grote‘black’ church, vooral bekend om hun fantastischegospel choir. Een bezoekje brengen aan deze kerk/een dienst bijwonen stond al lang op het verlanglijstje van mijn vader maar het is er nooit van gekomen. We hadden geluk deze ochtend en mochten naar binnen en het was het zeker waard! De dienst was geweldig! Hetgospel choirwas fantastisch, maar ook de preek was erg inspirerend. Favoriete kerkdienst ooit! Na de dienst even snel een kopje koffie gedronken opBroadwayen toen op naar het vliegveld.

Na de eeuwig durendesecurity checkzaten we bij de gate en mochten we eindelijkboarden. Iedereen zat, alle spullen waren opgeborgen, we waren allemaal klaar voor vertrek. Op dat moment kwam de vervelende mededeling dat de stoel van de piloot kapot was en we niet konden vertrekken. Het goede nieuws was dat ze ergens een reserve stoel hadden en hem konden vervangen. Het slechte nieuws was dat het 4 uur zou gaan duren… Vertraging is nooit leuk, maar als je écht weg moet is het wel heel erg vervelend. Gelukkig werd de vlucht niet geannuleerd en konden we 4 uur later alsnog vertrekken. Na een relaxte 7 uur durende vlucht landde we maandag morgen 9 maart op Brussel en zijn toen in één keer doorgereden naar het huis van opa en oma.

Helaas werd het niet de week die ik gepland had en is opa op 9 maart overleden. Ik heb niet alleen afscheid genomen, zoals het plan was, maar ook de uitvaart bijgewoond.Door de omstandigheden mocht ik van de organisatie 3 dagen langer blijven en heb ik zo de kans gekregen om ook even ‘leuke’ tijd met mijn familie door te brengen.Je staat er namelijk nogal van te kijken wat er allemaal geregeld moet worden, en hoeveel tijd dat in beslag neemt!De dienst was heel mooi en er waren erg veel mensen. Ondanks dat het een hele zware, emotionele en heftige week was ben heel erg blij dat ik de kans heb gekregen om hier bij te kunnen zijn. Zulke waardevolle momenten wil je echt niet missen.

Woensdag 18 maart vertrok mijn vlucht van Brussel weer en er was me verteld dat het afscheid lastiger zou worden dan toen ik in juli vertrok. Dit viel me allemaal reuze mee en ik heb niet eens gehuild! Als je er al 8 maanden op hebt zitten dan is ‘nog maar 3 maanden’ een eitje haha ;) Het scheelt ook dat je weet waar je terecht komt en het niet meer spannend en nieuw is! Na flink wat kilometers te hebben afgelegd kwam het grootste obstakel; deimmigrations. Het ging vrij snel, dacht ik, totdat me werd verteld dat ik in een apart kamertje moest gaan zitten. Lieve help, gebeurd mij weer. Als je ooit van die programma’s hebt gekeken over de douane in Amerika weet je een beetje hoe het er aan toe gaat, dus ik zag de bui al hangen. Gelukkig viel het allemaal mee, de man in het ‘standaard’ hokje had gewoon niet goed naar mijn visum gekeken. Na een gesprekje met de andere douanier en een stempel in m’n paspoort mocht ik verder lopen. Natuurlijk had ik vervolgens bijna mijn vlucht gemist omdat ik zo zat te genieten van mijn eierkoek dat ik niet door had dat mijn gate was veranderd... Wat een avonturen weer, mijn leven is nooit saai ;) (Misschien moet ik na dit jaar maar een blog beginnen over mijn spannende leven in NL haha)

‘s Avonds kwam ik gelukkig weer veilig aan in West Virginia, en toen ik en mijnhostparentsde oprit op reden stond me nog een verassing te wachten. Mijn vriendinnen hadden een‘welcome home party’georganiseerd! Ik had het totaal niet verwacht, dus het was heel erg leuk om zo onthaald te worden! (Ik verwacht wel dat jullie dit in juni op Schiphol overtreffen haha!)

Op school kreeg ik van iedereen knuffels (ja, ook van de docenten) en ze waren allemaal erg blij en opgelucht dat ik terug was. Veel hadden er verwacht dat ik door de omstandigheden liever in Nederland was gebleven dan terug komen naar WV. Voor een aantal vakken kreeg ik een hele hoop huiswerk, maar binnen 2 dagen was ik weer helemaal bij haha. Is toch een voordeel van Amerikaanse school en het lage niveau ;) Dat weekend stonden er gelijk 2 leuke dingen op de agenda. Twee vriendinnen van mij deden mee aan een musical hier in de county dus ik ben wezen kijken bij hun voorstelling. De dag erna hadden we eensleepoveren hebben we met een beamer en een laken onze eigen buiten bioscoop gemaakt en een film gekeken mét een kampvuur. Superleuk! Toen ik weg ging lag er nog 20 cm sneeuw, nu was het 20 graden overdag! Had ik al gezegd dat het weer hier heel raar is? ;)

De week erna had ook wat verrassende elementen. Op woensdag avond las ik een artikel op Facebook dat er was geschoten op mijn school. School is om 14.30 klaar, maar er zijn altijd wel buiten schoolse activiteiten en dus mensen in en rondom de school tot een uur of 8 in de avond. Een jongen van 14 had zijn pistool meegenomen naar school en heeft er na schooltijd mee geschoten… Gelukkig is niemand gewond geraakt, maar de gedachte dat het ook anders af heeft kunnen lopen heeft de directie wel even wakker geschud. De jongen is opgepakt en aangeklaagd voor schieten op een school campus. We hebben nu van die mooie detectiepoortjes bij de ingang en op sommige ochtenden moeten we nu door de poortjes en onze tassen laten controleren voordat we de school in mogen.Welcome to America!

De week erna werd er bij de announcements aangekondigd dat er mensen waren die ‘goede studenten’ waren geweest de afgelopen tijd en dat ze een prijs mochten uitzoeken in het kantoor van de principal. Tegen alle verwachtingen in hoorde ik de naam ‘Colet Leene’ voorbij komen en mocht ik een starbucksgiftcardkomen ophalen. Ik was nogal verbaasd en heb hard gelachen. Wie had dat ooit gedacht?! Dat zou op de Goudse Waarden nooit gebeurd zijn haha!

Afgelopen week hadden we ‘eindelijk’spring break, eindelijk staat tussen haakjes omdat ik in februari en maart wel bijna 4 hele weken naar school ben geweest haha. En dan nu weer een weekje vrij, o wat een zwaar leven! Ik heb erg genoten van deze week, ik ben met mijnhostparentsenmawmaween weekje naar Myrtle Beach, South Carolina geweest. Een week lang rond de 26 graden, daar is niets mis mee! We hebben erg genoten met z’n allen en helaas begint school morgen weer. Terug naar het gewone leven.

De tijd vliegt voorbij en ik heb nog maar iets minder dan 2,5 maand voordat mijnexchange year er op zit. Het besef begint nu wel een beetje te komen. Nog maar 7 weken school, en er staan nog heel wat leuke dingen op de planning zoalsProm, Graduation, Band Radings, een band tripje en nog veel meer! En ik zal binnenkort even nieuwe foto's uploaden, want dat ben ik al een lange tijd vergeten te doen!

Veel Liefs,

Colet

Lieve Opa Theo, ik mis je.

Weer veels te lang geleden.

Oi oi oi, het spijt me zeer dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Happy new year! Dat wil ik als eerste even kwijt, ik hoop dat jullie allemaal helemaal top het nieuwe jaar in zijn gegaan en met een flinke kater jullie bed in zijn gekropen. Helaas was mijn oud&nieuw niet zo spectaculair als ik gehoopt had. Amerikanen geven niet zo veel om de jaarwisseling en dat was flink te merken. Mijn hostdad en mawmaw (West Virginia taal voor oma) lagen om 10 uur al in bed dus mijn hostmum en ik hebben samen de bekende ‘ball drop’ op Times Square gekeken op tv om 12 uur, en een minuut later lag ook zij in bed. Niks oliebollen, champagne, vuurwerk, top-2000, feesten en de hele buurt afgaan om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Achja, dat was ook weer een ervaring, volgend jaar extra uitbundig vieren dan maar ;)

Op 2 januari zijn we vanuit mawmaw’s huis naar het huis van Mary gereden, de zus van mijn hostdad. Ze woont in North Carolina dus het was maar een uurtje rijden, het was onwijs gezellig en ik heb me daar zeker vermaakt! De dag erna reden we terug naar West Virginia want die maandag begon school weer.

De eerste schooldag was ook gelijk het begin van het 2^e semester. Voor mij maakt het geen verschil want ik heb nog precies hetzelfde rooster met dezelfde vakken en dezelfde mensen als de eerste helft van het jaar. Best saai kan je denken (althans, dat dacht ik) maar het voordeel was dat ik niet weer een 1^e schooldag moest doorstaan, waar ik aardig blij om was aangezien mijn allereerste schooldag een regelrechte ramp was. Mijn eerste schoolweek was verder best kort, want we hadden op woensdag en donderdag gelijk 2 snowdays! Snowdays zijn dagen dat je vrij krijgt omdat de county/gemeente het niet verantwoord vind om ons naar school te laten gaan. Dat kan zijn omdat de wegen te glad zijn, het te koud is of omdat er te veel sneeuw ligt en het niet veilig is voor de schoolbussen om te rijden. De meeste mensen zijn niet zo dol op snowdays, want alle dagen die ze nu vrij krijgen moeten ze aan het eind van het jaar inhalen. Gelukkig telt dit niet voor de seniors, op 5 juni (graduation) lopen wij hoe dan ook allemaal het schoolgebouw uit om nooit meer terug te keren! Ik wil dus het liefst zo veel mogelijk vrije dagen als kan haha!

Dat weekend was ook gelijk mijn verjaardag en een dus dag met hele gemixte gevoelens. Het is vrij apart om je 18^e verjaardag niet te vieren in je vertrouwde omgeving met al je vrienden en familie om je heen! De ochtend was daarom ook erg moeilijk en ik zat er behoorlijk doorheen op dat moment. Dit zijn toch de momenten waarop je je familie en vrienden het meest mist. Gelukkig verdween dat slechte gevoel als sneeuw voor de zon door de verschrikkelijk veel lieve berichtjes die ik kreeg van mijn Amerikaanse vrienden én iedereen aan de andere kant van het water. ‘s Avonds zouden alle familie en vrienden uit de kerk langskomen voor een gezellig avondje, maar dat plan werd op het laatste moment veranderd; we gingen namelijk naar het plaatselijke Mexicaanse Restaurant en iedereen kwam daar naar toe. Tot mijn grote verbazing kwamen ook mijn vriendinnen opdagen want die had mijn hostmum als verrassing uitgenodigd! Het was supergezellig en ik voelde me heel erg geliefd. Het is toch behoorlijk bijzonder om te zien dat zo’n 30 mensen speciaal voor jou komen opdagen terwijl we elkaar 5 maanden geleden nog niet eens kenden! Al met al, mijn 18^e verjaardag was een groot succes!

Ergens in de week erna lag ik plat op bed voor een paar dagen, een flinke verkoudheid met bijkomende hoofdpijn was de boosdoener. Alle medicatie maakte me alleen maar slaperig dus vervolgens ook nog 17 uur per dag geslapen! Klinkt ideaal om zo lang in bed te liggen maar men wat voelde ik me slecht haha. Gelukkig was ik weer helemaal beter voor het volgende weekend want we hadden een sleepover met mijn vriendinnen bij Lindsey thuis. Iedereen uit mijn vriendengroep heeft een soort thuis bioscoop dus er is plek genoeg voor iedereen! Omdat er sneeuw lag zijn we ’s nachts naar de golfbaan gelopen om daar te genieten van de sneeuw. Van de bergen afrollen, natuurlijk een sneeuwballen gevecht houden en sneeuwengeltjes maken. Dat terwijl je in een supergroot wit veld ligt naar de prachtige sterrenhemel kijkt, beter krijg je het niet.

Dat weekend was ook de Superbowl, de laatste wedstrijd van het American Football en een groot feest hier in Amerika. Iedereen geeft feestjes om het samen te kijken en natuurlijk hun favoriete team aan te moedigen. Op school had een docent me uitgenodigd om naar het feestje te komen wat hij organiseerde want hij wist dat 2 vriendinnen van me er ook zouden zijn. Die zondag werd ik dus opgehaald en gingen we naar de ‘superbowl party’. Het werd gehouden in een kerk en er waren erg veel mensen die ik ook kende van school dus het was supergezellig! Met z’n allen de wedstrijd gekeken, maar helaas hebben de Seattle Seahawks verloren :(.

De week erna hadden we elke dag een 2-hour delay omdat het zo koud was, had ik natuurlijk geen problemen mee! 2 uur langer in je bed liggen in de ochtend maar wel op de normale tijd uit zijn, ideaal toch?! Op dinsdag hebben we tegenwoordig Jazz Band met een groepje mensen, helaas helaas waren er geen partijen voor klarinetten dus ik was een beetje teleurgesteld. Maar ik heb nu een hele mooie oplossing gevonden; ik leer nu Tenor Sax te spelen en zit dus alsnog in de Jazz Band! Ik heb altijd al saxofoon willen spelen dus dit was eigenlijk perfect! Bijna alle leuke mensen uit de normale band zitten in deze groep dus de sfeer is onwijs gezellig, we spelen leuke muziek, en saxofoon gaat me beter af dan verwacht! Helemaal top!

Afgelopen donderdag kregen we een berichtje in de ochtend dat we een snowday hadden, en deze keer was het erg teleurstellend. Ik zou namelijk met de 5 andere seniors uit de band een weekendje naar West Virginia University gaan voor ‘Honor Band’. 3 dagen in een hotel met onwijs leuke mensen, muziek maken met onbekenden en vooral heel veel plezier hebben klinkt natuurlijk als een feestje. Het was daarom ook een hele erge domper dat onze county besloot ons niet te laten gaan. Daar sta je dan. Tassen gepakt, uren geoefend voor je auditie, helemaal klaar om te gaan en een telefoontje krijgen dat je niet mag vertrekken. We waren allemaal heel erg teleurgesteld want we hadden er onwijs veel zin in en vonden dat het compleet onterecht gecanceld was; er lag namelijk maar 1cm sneeuw in Oak Hill.. :(

Wat dan weer wel leuk is dat we al sinds die donderdag niet naar school zijn geweest omdat er nu zo veel sneeuw ligt! Zeker 40 cm op de grond met nog 2 dagen sneeuw in het vooruitzicht en temperaturen deze week van -25 celcius. Eindelijk echt winter!

Verder staat Fayette County sinds begin januari compleet op zijn kop. Het hoofdgebouw van de middle school in Oak Hill is namelijk onveilig verklaard. Daar zit je dan met 400 kinderen die je ergens anders onder moet brengen. 5th en 6th grade zitten nu nog in een apart gebouw op hetzelfde grondgebied, 7th grade is bij Fayetteville High School ingetrokken en 8th grade zit nu bij mij op school. Alles is nu op een hoop gegooid om extra lokalen vrij te krijgen, mensen krijgen les in de gymzaal, kantine of in een afgezet stuk van de bibliotheek omdat er te weinig ruimte is. Er worden ook klassen gecombineerd om maar lokalen vrij te maken, dus mijn wiskunde klas zit nu samen met een ander vak in 1 lokaal. Het moet maar. Nu ze eindelijk alles op een rijtje hebben is er weer een nieuw probleem; ze hebben afgelopen week de luchtkwaliteit gemeten in alle schoolgebouwen in Fayette County en nu is gebleken dat de luchtkwaliteit in mijn school en het gebouw waar 5th en 6th grade in zitten heel erg slecht is. Geen idee wat ze hier nu mee gaan doen, want ze kunnen onmogelijk onze school ook dicht gooien.. Verder is er gister ook nog een grote goederen trein die aardolie vervoerde ontspoord in onze county, met grote ontploffingen en vuurballen tot gevolg. Nou nou, spanning en sensatie dus in Fayette County. Ik hou jullie op de hoogte ;)

Liefs, Colet

Het échte Amerika!

Nee, deze keer geen blog over mijn o-zo-fantastische Amerikaanse leven, die komt binnenkort wel weer ;). Vandaag ga ik al jullie vooroordelen bevestigen of keihard de grond instampen, én jullie vertellen hoe het leven in Amerika echt is. Want ja, Amerika is toch wel een erg bekend land, en jullie denken allemaal dat je weet hoe het er aan toe gaat hier. Maar helaas, Hollywood laat ons niet altijd het echte Amerika zien.

• Ten eerste wil ik jullie vertellen dat Amerikanen opgevoed worden met het idee dat ze een super-power zijn. Daarnaast word er met de paplepel ingegoten dat ze het doelwit zijn van alle aanslagen. Veel durven er dan ook niet op groepsreizen te gaan omdat ze bang zijn dat ze als een ‘Amerikaanse reisgroep’ slachtoffer worden van een aanslag. Door de angst voor aanslagen loopt er dan ook echt overal politie rond. Echt overal. En het is nu helemaal erg door de aanslag in Parijs, iedereen is extra alert. Laatst vroeg een jongen uit mijn klas hoe ik nu terug naar huis moet, want hij kon zich niet voorstellen dat je het lef hebt om in een vliegtuig te stappen in deze tijd… Ach die arme Amerikanen, het leven kan toch helemaal niet leuk zijn als je overal bang voor bent?

• Openbaar vervoer bestaat hier niet (behalve in de grote steden natuurlijk) dus iedereen boven de 16 heeft dan ook een auto. Een vader, moeder en 3 kinderen boven de 16 thuis? Dat betekend dus 5 auto’s op de oprit, geen gemaar. Geen schoolplein met fietsenrekken, maar een schoolplein vol met auto’s. Het is nog steeds een beetje apart als een 16 jarige scholier een mooie Mercedes of Range Rover heeft, komen wij Nederlanders dan aan met onze stalen ros met 2 wielen en een kettingkast..

• Auto’s zijn ook wel handig, want ja hoe moet je anders door de Drive-Tru apotheek of bank? Het is ook wel erg veel moeite om helemaal je auto uit te stappen, naar binnen te lopen en je zaken te doen terwijl je op te benen staat. Lang leve Amerika, het ideale land voor de luie mens. Gewoon met je auto door de drive-tru, even uit het raampje hangen en geld pinnen of je medicijnen ophalen. Het kan allemaal. Waar je in Nederland alleen een drive-tru hebt voor de Mac Donalds, heb je die hier ook voor de Burger King, Wendy’s, Chick-Fil-A, Pizza Hut, Starbucks, hot-dog kraam en alle andere denkbare plekken waar je kan eten.

• Als we het toch over eten hebben, Amerikanen hebben nogal rare ontbijt gewoontes. Pizza, donuts, muffins, bagels, pannenkoeken en biscuits & gravy zijn echt onderdelen van het ontbijt. Over de dikke pannenkoeken/wafels gaan voor je gevoel liters siroop/stroop zodat ze compleet door drenkt zijn. Ik heb dan toch liever een pannenkoek met stroop dan stroop met een pannenkoek… Biscuits & gravy is ook een nogal apart geval. Een biscuit is een soort broodje, en dat word overgoten met HEEL ERG VEEL gravy zodat je biscuit bedolven word onder een dikke laag zooi en het dus een soort zoektocht naar je biscuit op je bord wordt. Gravy lijkt een beetje op Alfredo (pasta) saus, maar zo smaakt het zeker niet. Letterlijke vertaling voor gravy is jus, maar wees gerust, het is niet de jus die je over je aardappels knikkert. Ik kan er veel over vertellen, maar laten we het er op houden dat het alles behalve gezond is en dat ik het echt niet door mijn keel krijg. (Doe mij maar een lekkere bruine boterham met pindakaas en hagelslag of goudse kaas, ja het water loopt me bijna in de mond als ik daar aan denk. Echt brood is hier namelijk nergens te vinden :( )

• De volgende gekke eetgewoonte hier is dat Amerikanen echt alleen met hun vork eten, de messen blijven gewoon in de bestek la liggen. Ik vind het nog steeds vrij onhandig om je vlees door te zagen met een vork, en ik ben dan ook de enige die met een vork én een mes eet in de familie, in de kerk, en ook in mijn vriendengroep. Ook zijn er veel gezinnen die niet van stenen of plastic borden eten, maar van die weggooi bordjes kopen en daarvan eten. Makkelijk is het wel, goed voor het milieu is het zeker niet.

• Ja oké, nog een puntje over eten. De schoollunches bestaan echt, en zijn echt alles behalve fantastisch. Máár de tray’s met voedsel (of moet ik zeggen, voer) worden elke dag door veel leerlingen gegeten. (Ik neem lekker mijn eigen lunch mee hihihahahoho) Michelle Obama heeft veel te zeggen over de schoollunches en volgens veel mensen is het er alleen maar slechter op geworden sinds zij er wat mee te maken heeft. Kijk voor de grap dan maar ook eens op de sarcastische hashtag #thanksmichelleobama op Twitter of Instagram voor foto’s van de o zo geweldige schoollunches.

• Het onderdeel school is ook een geval apart, en dan vooral het niveau en de manier waarop het opgebouwd is. De vakken zijn eigenlijk allemaal op hetzelfde niveau (een erg makkelijk niveau), en je kan zelf kiezen welke vakken je wilt volgen. Om je diploma te halen moet je 4 jaar Engels, wiskunde, scheikunde en geschiedenis hebben gevolgd. Maar als je wiskunde nu helemaal verschrikkelijk vindt en er het liefst zo snel mogelijk vanaf wil, kan je bijvoorbeeld 2 wiskunde klassen in 1 jaar volgen. Zo ben je dus in 2 jaar klaar met al je wiskunde! Super handig eigenlijk! Ook kan je als Freshman (14 jarigen) vakken hebben met Seniors (18 jarigen), alles gaat dus door elkaar. Verder hebben ze een heel breed aanbod qua vakken. Fotografie, koken, sociologie, houtbewerking maar ook gebarentaal. Erg leuk dus, en erg divers!

• De relatie tussen docenten en leerlingen is ook heel anders dan in Nederland, kijk ook echt niet raar op als docenten hun hele privé-leven met je delen en je elkaar gewoon een knuffel geeft aan het einde van de les. Het is een soort vrienden relatie wat je hier hebt met je docenten, heel eigenaardig.

• Dan ook nog de tiener moeders, want ja dat is toch wel een groot probleem hier.. Ik wil niet zeggen dat het normaal is dat je tussen je 12e en 17e je eerste kind krijgt, maar helaas gebeurt het wel veel. Zo zijn er zeker 10 meiden zwanger op mijn school, en hebben er nog veel meer al een baby thuis. En ja, ook kinderen op hun 12e raken zwanger. Elk jaar raken er gemiddeld weer 5 of meer meiden zwanger op de middle school (9-13 jaar), erg sneu dus.

• Verder is de mode erg opmerkelijk hier. Je verwacht van zo’n groot en aantrekkelijk land als Amerika dat mensen zich een beetje modieus kleden, maar dat is een grote grap. Voor veel meiden is de standaard outfit naar school een paar leggings met een trui en/of een tie-dye shirt, want ja die zijn helemaal in. Jongens dragen het liefst een joggingsbroek en een shirt. Vergeet ook de badslippers niet, en het liefst mét witte sport sokken. Verder loopt iedereen die ook maar een beetje redneck of country is in een complete camouflage outfit. Wat ook helemaal hip is zijn vesten van The North Face, echt iedereen heeft er eentje!

• Dekens. Je zou verwachten dat daar niets geks aan zou zijn, maar helaas voor jullie ook hier schijf ik weer een paragraaf over. Waar je in Nederland een bed hebt met 1 deken wat eigenlijk bestaat uit een dekbed in een dekbedhoes, lig je hier s ‘nachts te snurken onder verschillende laagjes. Het liefst 3 of 4 lagen van dekens, en als je in de ochtend wakker wordt mag je jezelf gelukkig prijzen als er nog 2 op je bed liggen en je niet verstrikt geraakt bent in al die dekens! Ja wennen aan de dekens is een groot probleem. Wat wel leuk is is dat bijna alle bedden 2-persoons of twijfelaar modellen zijn, 1-persoons bedden kom je bijna niet tegen! (Wat een ruimte, het is toch puur geluk om zo’n groot bed voor jezelf te hebben (: )

• Oke nog één puntje dan, medicijnen. Ik snap niet waarom er hier nog dokters en huisartsen zijn, want in de supermarkten kan je eigenlijk alle medicijnen vinden die je wil. Echt alles hebben ze hier, voor elk kwaaltje is er wel een middeltje. En in elk reclame blok komt er wel weer een of ander medicijn voorbij. Gelukkig lezen ze ook de complete bijsluiter voor, dus je weet gelijk alle bijverschijnselen en wanneer je het wel en niet mag gebruiken. Máár elke reclame eindigt met de volgende zin; ‘check bij uw huisarts of dit medicijn geschikt is voor u’. Aha! Daar zijn die huisartsen dus voor!

Achja, we zijn weer 3 word pagina’s verder dus ik denk dat jullie genoeg leuke feitjes over Amerika hebben geleerd die jullie tijdens een borrel of lunchpauze met je gezelschap kan delen om even interessant over te komen. Nee grapje, ik vind het gewoon erg leuk om te schrijven en dingen te vertellen over Amerika. Dus als jullie iets willen weten, of brandende vragen hebben, je kan me altijd een whatsappje, facebook berichtje of mailtje sturen!

O, en trouwens, die leuke gele schoolbussen zijn echt niet zo comfortabel als je denkt! Wees maar blij dat je gewoon op je fiets, connexxion/arriva bus, trein of auto naar je werk of school kan! Stukken beter!

Heel veel liefs, Colet

It's the most wonderful time of the year..

Zo, de 2 grootste feestdagen (of moet ik zeggen, vreetdagen ha ha) van het jaar zitten er weer op! Thanksgiving en kerst zijn voorbij, en dat betekent dat ik ook al bijna op de helft van m’n exchange jaar zit! Ik zit hier alweer bijna 5 maanden, en de tijd vliegt! Voor ik het weet sta ik m’n koffers weer te pakken en vlieg ik terug naar Nederland. Aan de ene kant hoop ik dat de komende 5 maanden erg lang duren omdat dit jaar er dan helaas écht op zit, maar aan de andere kant heb ik er ook onwijs veel zin in om terug te zijn in Nederland. Ik heb me namelijk ondertussen ook ingeschreven voor de studie Social Work aan de HZ in Vlissingen, en kan niet wachten om mijn studententijd in te gaan!

Nog meer leuk nieuws is dat mijn ouders en Freke tickets hebben geboekt om mij op te komen zoeken. Ze komen aan op 3 juni, en 5 juni is mijn graduation, dus het is erg leuk dat mijn ouders en Freekiebreekie daar bij kunnen zijn! Zij kunnen dan ook eindelijk zien hoe ik bijna een jaar lang geleefd heb, en ik heb er erg veel zin in om mijn laatste tijd in Amerika met hun door te brengen! Ik vertrek hier op 22 juni, en heb een overstap in Washington DC. Daar ontmoet ik mijn vriendin Jade die toevallig op dezelfde vlucht zit, en we komen samen aan op Schiphol om 07.15 op 23 juni. We verwachten natuurlijk een groot welkomst comité met ballonnen, vlaggetjes en spandoeken ;)

Thanksgiving is eigenlijk een feestdag in Amerika waar ze dankbaar zijn voor wat ze hebben, en het heeft te maken met een gebeurtenis in de geschiedenis. Helaas moet je goed zoeken naar een Amerikaan die de betekenis van de dag weet, want tegenwoordig gaat het eigenlijk alleen om eten. Veel eten. Toen ik op Thanksgiving day wakker werd moest ik snel douchen en aankleden want we gingen Caroline ophalen, en gelijk daarna naar de kerk. Niet voor een kerkdienst, maar omdat we Thanksgiving dinner in de kerk hadden! Ik heb al vaker verteld dat WV, zeker het deel waar ik woon, erg arm is. Veel mensen kunnen het daarom ook niet betalen om een heel Thanksgiving dinner in elkaar te zetten. Dat was precies de reden waarom we een gratis ‘community Thanksgiving dinner’ deden in de kerk. We hadden al het traditionele eten, en het was erg lekker! Na het kerk etentje kwam Caroline’s gastmoeder ons halen, en reden we naar hun huis. Toen op naar hun familie, voor ons 2^e Thanksgiving dinner. Daar hebben Caroline en ik ook de sleutelbeen van de kalkoen gebroken. Het is een traditie in sommige families; 2 personen trekken aan een uiteinde van het sleutelbeen zodat het breekt. De persoon die het langste stuk heeft zal geluk krijgen dat jaar. Klinkt allemaal erg makkelijk, maar dat ding is behoorlijk glibberig! Caroline had natuurlijke het langste stuk toen we hem eindelijk gebroken hadden haha.

Rond een uur of 7 zijn we naar de Walmart gereden, want ‘Black Friday’ begon! Black Friday is de dag dat alle winkels hele goede kortingen hebben, en het is een heel gebeuren. Mensen plannen hun routes door de winkel uit, er worden tickets uitgedeeld voor de grootste koopjes (TV’s, laptops, iPads etc), en er zijn ook mensen die kamperen voor een winkel zodat ze als eerste naar binnen kunnen. Dit kan natuurlijk alleen in Amerika, op donderdag dankbaar zijn voor alles wat je hebt, en op vrijdag op koopjesjacht gaan. ‘Jacht’ is een understatement, want het gaat er heftig aan toe haha. Black Friday begint hier op donderdag avond, en gaat door tot vrijdag avond laat. Op vrijdag zijn we dus weer naar de mall gereden, en hebben we nog meer geshopt. Ik heb aardig wat leuke dingen gekocht, maar de kers op de taart was een goede winterjas voor $30, originele prijs was $150! Whoehoe!

Op de dinsdag na de vakantie hadden we een uitje met de band. We vertrokken om 2 uur van school, en zijn 3 uur naar het noorden gereden; op naar Morgantown! Morgantown is de stad waar West Virginia University (WVU) gevestigd is, de grootste/bekendste universiteit van West Virginia. De marching band van WVU gaf een concert, en wij mochten er bij zijn. We zaten op de eerste rij, dus konden alles goed zien en horen. Het was echt supervet, en ik baal nu echt dat zulke dingen in Nederland niet gebeuren. Zo’n 300 man samen zien spelen is echt geweldig. De ‘drumline’ is fantastisch, het ritme en de choreografie die ze hebben is echt heerlijk. Het was zeker genieten!

Als we het toch over marching bands hebben, mijn buitenschoolse leven draait hier zo’n beetje alleen maar om marching band, concert band en pep band. Het is dezelfde groep mensen, maar verschillende doelen. De week na het band uitje hadden we onze eigen Christmas Concert met de concert band. We speelden 5 kerst nummers, en eerlijk is eerlijk, we killed it! Het ging echt super goed, en hebben erg veel complimenten gekregen. Na het concert kwamen beide directeuren de bandroom ingelopen en ik heb ze nog nooit zo enthousiast gezien! Superleuk! Ze hebben ons toen gelijk gevraagd of we wilde optreden tijdens de talentshow de volgende week, natuurlijk hebben we ja gezegd dus we hadden er nog een activiteit bij!

Op donderdag hadden we de Christmas Parade, parades zijn echt een ding hier. Elk dorp heeft wel een parade, en het liefst zo veel mogelijk per jaar. Het vroor, dus niemand had echt zin om 5 kilometer te marcheren. Veels te koud. Ik heb onwijs gelachen, want alle praalwagens gingen ‘in de rij staan’ op de begraafplaats. Dat is namelijk de enige plek waar ze genoeg ruimte hebben. Zie je het al voor je dat ze in Nederland tijdens carnaval de parade laten beginnen op de begraafplaats? De parade was een onwijs succes, ondanks dat het zo koud was hadden we erg veel plezier en het was veruit de leukste parade tot nu toe!

Vrijdag hadden we de eerste basketbal game van het jongensteam, en dus ook de eerste keer met de pep-band! Mijn school heeft nog nooit een pep-band gehad in het basketbal seizoen, dus iedereen was super enthousiast! Ook hier kregen we weer heel veel complimenten. De jongens speelden tegen Woodrow Wilson, de dichtstbijzijnde grote school, én de aardsvijand van Oak Hill High School. We hebben verloren, maar het was een hele spannende wedstrijd en dus een leuk begin van het seizoen. Zaterdag avond hadden we een band-banquet. Een lekker chique woord voor een etentje met de band, met natuurlijk heel erg veel eten. Tijdens het etentje worden er speciale awards uitgereikt aan de Seniors. Je moet ze niet al te serieus nemen. Ik kreeg de ‘True Story Bro – Award’, omdat ik met de raarste verhalen terug kom naar Nederland haha.

De week erna was de laatste schoolweek van 2014, die voor mij maar uit 3 dagen bestond. Waarvan maar 2 dagen les! Donderdag en Vrijdag waren de ‘finals’, een soort toetsen voor elk vak om je semester af te sluiten. Mijn cijfers waren goed genoeg, dus ik hoefde ze niet te maken. Je krijgt geen vrij, maar vrijwel niemand gaat naar school als je geen finals hoeft te maken. Je doet namelijk helemaal niks dan, kan je net zo goed in je bed blijven liggen toch? ;) Op woensdag hadden we de talent shows waar ik aan mee deed, ze worden onder schooltijd gehouden en iedereen moet verplicht gaan. Het niveau is bij lange na niet zo hoog als op de Muziekavonden van De Goudse Waarden, maar de band zette weer een geweldig optreden neer met een staande ovatie als gevolg. Op dat moment ben je toch wel trots dat je deel uitmaakt van zo’n leuke en getalenteerde groep!

Het eerste weekend van mijn vakantie had ik een sleepover met mijn vriendinnen, en gaven we elkaar onze kerst cadeautjes. Traditie in mijn vriendengroep is om namen te trekken, en dan voor die persoon een mok/cornflakes-kom te verven bij The Pottery Place. Rachel had mij getrokken, en ik heb een hele mooie kom gekregen! De sleepover was onwijs gezellig, en dus een erg leuk begin van de kerstvakantie!

Helaas moest ik 2 dagen later afscheid nemen van mijn beste vriendin hier, de exchange student uit Brazilië; Caroline. Dat was wel even een heel erg baal momentje want we deden bijna alles samen, en ik heb het gevoel dat ik er nu weer alleen voor sta. Ze is weer terug naar Brazilië, want ze bleef maar voor een semester. Gelukkig heb ik nu wel een goed excuus om een vakantie tripje naar dat prachtige land te maken!

En toen was het kerst. Kerst, kerst, en nog eens kerst. Amerikanen houden er van om hun hele huis te versieren in kerstverlichting, en er zijn ook parken ingericht met verlichting. Zo ook een park hier in de buurt, bomvol lichtjes. Een poort van candy canes, de koets van Assepoester, natuurlijk een kerstman, en verschrikkelijk veel lichtgevende sneeuwvlokken. Het is echt een spektakel om te zien! Maandag hadden we een diner met de hele familie en cadeautjes uitgepakt. Het was erg leuk, en mijn cadeautjes vielen gelukkig ook erg in de smaak bij iedereen. Dinsdag was het Christmas Eve, en ook toen weer cadeautjes uitgepakt. Nu alleen de dingen die ik van Delmas en Nancy had gekregen. Op kerst stapte we in de auto naar South Carolina om nog meer cadeautjes uit te pakken met de familie hier, en natuurlijk met elkaar te eten. Ik heb onwijs veel leuke dingen gekregen, en ik ben er ook echt heel blij mee. Amerikanen pakken flink uit met kerst ;) Ondanks dat het leuk was om een echte Amerikaanse kerst mee te maken, was ik liever in Nederland geweest. Ik heb het gevoel dat Amerikanen het gezelligheidsgevoel wat je in Nederland ervaart niet kennen, en dat mis je wel. Met de hele familie aan 2 uur lang aan tafel zitten tijdens kerst en gezellig praten gebeurd hier niet, helaas. Maar niet getreurd, volgend jaar kan ik gewoon weer de Nederlandse gezelligheid ervaren!

Ik zit nu weer aan het strand, en ondanks dat het ‘maar’ 18 graden is voelt het een stuk lekkerder. Strak blauwe lucht, een fel zonnetje, en natuurlijk de palmbomen. Stukken beter dan het koude en kille West Virginia haha.

Ik wens jullie allemaal een fantastisch uiteinde, en een gelukkig nieuw jaar!

Veel liefs, Colet

A different life!

Voor mij is m’n leven hier heel normaal, ik zit niet meer met m'n neus tegen het raam gedrukt als ik een gele schoolbus zie rijden, de grote porties verbazen me niet meer (ook al krijg ik ze nog steeds niet op) en het Engels praten is ook niet vreemd meer. Dit is gewoon mijn leven nu. Pas als ik met mensen uit Nederland praat realiseer ik me pas weer hoe speciaal het eigenlijk allemaal is. Dat ik doe waar ik 4 jaar lang van gedroomd heb, dat kan niet iedereen zeggen!

Op school hebben we soms een ‘soft lockdown’, dat betekend dat alle deuren van de lokalen op slot moeten, en niemand in de gangen mag lopen. Dit is gewoonlijk als er een gevecht is geweest, of als ze met speurhonden in de school op zoek gaan naar drugs, maar meestal is het een oefening. Dus ook deze keer dacht ik dat het een oefening was, of niks ernstigs, totdat er op de deur geklopt werd en er 3 agenten in de gang stonden met 2 speurhonden. Ehm, oooooke? Vervolgens moesten we allemaal het lokaal uit, al onze zakken leeghalen en in de gang tegen de muur aan staan. Dit terwijl de honden het lokaal doorzochten. Ze hadden niks gevonden, dus we mochten weer naar binnen. Vervolgens kwam de docent naar me toe en vroeg of ik wist waarom ze dat deden, en ik zei dat ik dacht dat ze drugs zochten. Wrong answer Colet, er was die maandag een pistool in school gevonden dus ze zochten naar wapens. Lang leve Amerika, alles is hier mogelijk.

De vrijdag erop was Halloween. Elke laatste vrijdag van de maand hebben we ‘fun filled friday’ op school, en Halloween viel op een vrijdag! Met de band hebben we het nummer Thriller van MJ gedaan in de gymzaal, en daarbij deden we nog een soort dans. Dit hebben ze nog nooit gedaan op mijn school dus iedereen ging uit hun dak en ze waren allemaal erg enthousiast! Superleuk!

Eigenlijk alle kerken in de regio hier doen ‘trunk or treat’, mensen uit de kerk zetten hun auto op de parkeerplaats en versieren hun kofferbak met Halloween versiersels, en kinderen kunnen dan langslopen om te ‘trick or treaten’. Dit doen de kerken zodat het een veilige omgeving is waar kinderen kunnen ‘trick or treaten’, aangezien het hier niet de meest veilige buurt is.. Er is me verteld dat er in de afgelopen jaren soms drugs aan kinderen werd gegeven, en er kinderen aan gestorven zijn. Ook waren er vaak kidnappingen, dus ik snap wel dat ze een veilige omgeving creëren. Welcome in West Virginia, the place to be.. Samen met Caroline hadden we onze eigen ‘booth’ en aan alle kinderen snoepjes uitgedeeld. Het thema bij onze kerk was Egypte, dus ook wij waren natuurlijk verkleed. Ik had een soort piramide pak gemaakt, maar het was 1 grote faal. Niemand zag dat ik een piramide was, en het liep ook niet erg comfortabel dus ik heb hem na 10 minuten al weer uit gedaan. Helaas. Volgende keer koop ik wel gewoon een kostuum in de winkel..

Die dinsdag was het Election day hier in Amerika, niet voor een nieuwe president (ookal zouden ze er veel geld voor betalen om Obama uit de regering te helpen, helaas) dus dat betekende een vrije dag voor mij! De schoolgebouwen worden gebruikt als stem lokalen, dus alle leerlingen zijn vrij :) Ik en m’n vriendinnen hadden van deze vrije dag gebruik gemaakt om een sleepover en dinner party te houden! We hadden allemaal mooie jurkjes aangetrokken en verzameld bij Rachel’s huis voor een 4 gangen menu! De rest van de avond hebben we liedjes gezongen bij de piano, just dance gespeeld en films gekeken in de movie-room. Gewoon een kamer met lekkere grote leren stoelen, en een heel groot beeldscherm. Je moet iets met je geld.. ;)

Het weekend erna ben ik met Caroline en haar hostmum Rhonda naar Washington DC geweest. Het blijft raar om te zeggen dat je daar voor een weekendje naar zo’n stad gaat. We verbleven bij familie van Rhonda in Culpeper, Virginia. Ongeveer een uur rijden vanaf Washington DC. Op zaterdag gingen we naar de stad, de auto geparkeerd bij een metro station ver buiten de stad want zo kom je veel makkelijker de stad in. Natuurlijk reed de metro vlak voor ons neus weg, dat gebeurd me dus niet alleen in Nederland.. Uiteindelijk zijn we maar 4 uur in de stad zelf geweest, daarna zijn we naar een mall gereden om te gaan shoppen. Dat weekend heb ik ook 2 dode herten gezien, de neef van Rhonda had er 1 geschoten dus die lag op een aanhanger voor het huis waar we sliepen. Deze was al even dood en dus koud en stijf. Het andere hert was van een vriend van die neef, hij had hem net geschoten en kwam hem even showen. (ja dat doen ze hier, als je een hert schiet dan laat je hem aan al je maten zien..) Deze was nog vers en dus nog warm, en dat was wel even slikken toen ik hem aanraakte. Ik heb er verder geen problemen mee dat ze die herten allemaal schieten hier, en om eerlijk te zijn, ze zijn ook behoorlijk lekker. Normaal ben ik anti jagen, maar ze jagen hier niet alleen voor hun eigen plezier. Ze eten de dieren allemaal op, al schiet je er 3 voor je gezin, dan heb je genoeg vlees om tot het volgende jachtseizoen te kunnen eten. Stukken goedkoper dan de biefstukjes die je in de winkel koop! Ook jagen ze op herten omdat er te veel van zijn, en anders zouden ze sterven van de honger. Nu kunnen ze nog dienen als voedsel. Zo slecht is het dus niet!

Op die dinsdag hadden we wéér een vrije dag, Veterans Day. Mij hoor je niet klagen! Op Veterans Day sta je stil bij iedereen die in het Amerikaanse leger zit. Althans, dat is de bedoeling. Eigenlijk doen alleen mensen dat die familie of vrienden in het leger hebben of hadden, de rest geniet gewoon van hun vrije dag.

Op school hebben we nu een nieuw rooster voor de woensdag, alle uren worden ingekort zodat we een extra uur krijgen voor clubs. Ik ben nu overgestapt naar Glee club, een acapella koor en ik doe crafts club, hier leer je breien. Glee club is heel erg leuk, ik weet nog niet wat ik van crafts club vind maar er zitten in ieder geval mensen in die ik ken. Dus misschien dat ik nog eens goed leer breien. Bestellingen voor een paar sokken kan je in de reacties achterlaten.

De meeste Amerikaanse scholen hebben 2 semesters, en je kan je 2^e semester nieuwe vakken kiezen. Mijn school heeft ook 2 semesters, maar ik kan geen nieuwe vakken kiezen. Mijn Spaans docent heeft wel gevraagd of ik misschien op een hoger level Spaans wil gaan doen het 2^e semester, maar de uren waarop dat gegeven wordt zijn juist de uren die ik wil houden dus ik blijf lekker in mijn Spaans klas die ik nu heb. Misschien dat ik ga proberen toch een aantal vakken te wisselen, aangezien ik toch de credits die je krijgt niet nodig heb, maar ik weet niet of dat kan. We zullen zien ;)

Verder is marching season met de band eindelijk over! (Ook al hebben we nog een kerstparade..) Het football season is over, dus dat betekend ook dat marching season klaar is want er zijn geen wedstrijden meer waar we hoeven spelen. Ik vind het niet heel erg dat het klaar is, want het marcheren en spelen tegelijk heb ik nog steeds niet onder de knie haha. Het betekend niet dat band nu over is, want nu is concert season begonnen! Het verschil is dat we nu veel meer met dynamiek spelen, en we marcheren niet maar zitten gewoon op een stoel. Ik vind dit zelf veel leuker, en ik heb ook veel zin in de concerten die we gaan spelen! Ik en Emma zijn de 1^e klarinetten, dus we krijgen de moeilijkste stukken en de meeste solo’s. Super leuk! We spelen nu alleen maar kerstmuziek voor ons christmas concert, en ik zit dus al helemaal in de kerstsferen. Dat gaat ook wel makkelijk als je 2 uur per dag kerstmuziek speelt, en het buiten sneeuwt! Want ja, de temperaturen zijn erg gedaald. Afgelopen week was het -10 graden celcius, en we hadden ook sneeuw! Veel van jullie hebben waarschijnlijk op het nieuws gezien dat het onwijs sneeuwde in de USA, maar zo erg was het hier in WV niet. Het was dan wel erg koud, we hadden maar 5 cm sneeuw. Gelukkig hebben we nog genoeg dagen waarop ze me blij kunnen maken met een grote hoeveelheid sneeuw. En ik denk dat het ook gaat gebeuren, want ze voorspellen een horror winter. Een nog ergere winter dan hier vorig jaar was, ja ik heb er zin in!

Vorige week had ik een arretjes cake gemaakt voor een diner wat we hadden in de kerk, en iedereen vond het super lekker! Ze vroegen allemaal om het recept, en de hele cake was op. En dat is tijdens al die ‘church dinners’ nog nooit gebeurd, ze vonden het dus echt lekker! Op maandag kwam er ook een klasgenoot naar me toe gerend en smeekte me om het recept, hij gaat niet eens naar mijn kerk, maar zijn tante had een stukje voor hem meegenomen en hij vond het fantastisch haha.

Deze week heb ik lekker vakantie, Thanksgiving break! Dit is m’n eerst week vakantie sinds 13 augustus, dus ik heb het ook wel verdient al zeg ik het zelf. Thanksgiving is op donderdag, en veel scholen geven alleen donderdag en vrijdag vrij. Hier ligt dat iets anders, want dit weekend start ‘gun season’. Hiervoor was het ‘bow season’ dus ging iedereen jagen met pijl en boog, nu worden de jachtgeweren uit de kast gehaald. En aangezien iedereen hier jaagt zouden er veel docenten vrij nemen om te gaan jagen, maar ze zouden dan ook geen invaldocenten kunnen vinden want die zijn ook allemaal aan het jagen, dus ze moeten ons wel vrij geven haha. Ik heb er vrede mee en ga lekker genieten deze week terwijl jullie allemaal naar school en werk gaan :) Enjoy!

Liefs, Colet