Oi oi oi, het spijt me zeer dat ik zo lang niets van me heb laten horen. Happy new year! Dat wil ik als eerste even kwijt, ik hoop dat jullie allemaal helemaal top het nieuwe jaar in zijn gegaan en met een flinke kater jullie bed in zijn gekropen. Helaas was mijn oud&nieuw niet zo spectaculair als ik gehoopt had. Amerikanen geven niet zo veel om de jaarwisseling en dat was flink te merken. Mijn hostdad en mawmaw (West Virginia taal voor oma) lagen om 10 uur al in bed dus mijn hostmum en ik hebben samen de bekende ‘ball drop’ op Times Square gekeken op tv om 12 uur, en een minuut later lag ook zij in bed. Niks oliebollen, champagne, vuurwerk, top-2000, feesten en de hele buurt afgaan om iedereen een gelukkig nieuw jaar te wensen. Achja, dat was ook weer een ervaring, volgend jaar extra uitbundig vieren dan maar ;)

Op 2 januari zijn we vanuit mawmaw’s huis naar het huis van Mary gereden, de zus van mijn hostdad. Ze woont in North Carolina dus het was maar een uurtje rijden, het was onwijs gezellig en ik heb me daar zeker vermaakt! De dag erna reden we terug naar West Virginia want die maandag begon school weer.

De eerste schooldag was ook gelijk het begin van het 2^e semester. Voor mij maakt het geen verschil want ik heb nog precies hetzelfde rooster met dezelfde vakken en dezelfde mensen als de eerste helft van het jaar. Best saai kan je denken (althans, dat dacht ik) maar het voordeel was dat ik niet weer een 1^e schooldag moest doorstaan, waar ik aardig blij om was aangezien mijn allereerste schooldag een regelrechte ramp was. Mijn eerste schoolweek was verder best kort, want we hadden op woensdag en donderdag gelijk 2 snowdays! Snowdays zijn dagen dat je vrij krijgt omdat de county/gemeente het niet verantwoord vind om ons naar school te laten gaan. Dat kan zijn omdat de wegen te glad zijn, het te koud is of omdat er te veel sneeuw ligt en het niet veilig is voor de schoolbussen om te rijden. De meeste mensen zijn niet zo dol op snowdays, want alle dagen die ze nu vrij krijgen moeten ze aan het eind van het jaar inhalen. Gelukkig telt dit niet voor de seniors, op 5 juni (graduation) lopen wij hoe dan ook allemaal het schoolgebouw uit om nooit meer terug te keren! Ik wil dus het liefst zo veel mogelijk vrije dagen als kan haha!

Dat weekend was ook gelijk mijn verjaardag en een dus dag met hele gemixte gevoelens. Het is vrij apart om je 18^e verjaardag niet te vieren in je vertrouwde omgeving met al je vrienden en familie om je heen! De ochtend was daarom ook erg moeilijk en ik zat er behoorlijk doorheen op dat moment. Dit zijn toch de momenten waarop je je familie en vrienden het meest mist. Gelukkig verdween dat slechte gevoel als sneeuw voor de zon door de verschrikkelijk veel lieve berichtjes die ik kreeg van mijn Amerikaanse vrienden én iedereen aan de andere kant van het water. ‘s Avonds zouden alle familie en vrienden uit de kerk langskomen voor een gezellig avondje, maar dat plan werd op het laatste moment veranderd; we gingen namelijk naar het plaatselijke Mexicaanse Restaurant en iedereen kwam daar naar toe. Tot mijn grote verbazing kwamen ook mijn vriendinnen opdagen want die had mijn hostmum als verrassing uitgenodigd! Het was supergezellig en ik voelde me heel erg geliefd. Het is toch behoorlijk bijzonder om te zien dat zo’n 30 mensen speciaal voor jou komen opdagen terwijl we elkaar 5 maanden geleden nog niet eens kenden! Al met al, mijn 18^e verjaardag was een groot succes!

Ergens in de week erna lag ik plat op bed voor een paar dagen, een flinke verkoudheid met bijkomende hoofdpijn was de boosdoener. Alle medicatie maakte me alleen maar slaperig dus vervolgens ook nog 17 uur per dag geslapen! Klinkt ideaal om zo lang in bed te liggen maar men wat voelde ik me slecht haha. Gelukkig was ik weer helemaal beter voor het volgende weekend want we hadden een sleepover met mijn vriendinnen bij Lindsey thuis. Iedereen uit mijn vriendengroep heeft een soort thuis bioscoop dus er is plek genoeg voor iedereen! Omdat er sneeuw lag zijn we ’s nachts naar de golfbaan gelopen om daar te genieten van de sneeuw. Van de bergen afrollen, natuurlijk een sneeuwballen gevecht houden en sneeuwengeltjes maken. Dat terwijl je in een supergroot wit veld ligt naar de prachtige sterrenhemel kijkt, beter krijg je het niet.

Dat weekend was ook de Superbowl, de laatste wedstrijd van het American Football en een groot feest hier in Amerika. Iedereen geeft feestjes om het samen te kijken en natuurlijk hun favoriete team aan te moedigen. Op school had een docent me uitgenodigd om naar het feestje te komen wat hij organiseerde want hij wist dat 2 vriendinnen van me er ook zouden zijn. Die zondag werd ik dus opgehaald en gingen we naar de ‘superbowl party’. Het werd gehouden in een kerk en er waren erg veel mensen die ik ook kende van school dus het was supergezellig! Met z’n allen de wedstrijd gekeken, maar helaas hebben de Seattle Seahawks verloren :(.

De week erna hadden we elke dag een 2-hour delay omdat het zo koud was, had ik natuurlijk geen problemen mee! 2 uur langer in je bed liggen in de ochtend maar wel op de normale tijd uit zijn, ideaal toch?! Op dinsdag hebben we tegenwoordig Jazz Band met een groepje mensen, helaas helaas waren er geen partijen voor klarinetten dus ik was een beetje teleurgesteld. Maar ik heb nu een hele mooie oplossing gevonden; ik leer nu Tenor Sax te spelen en zit dus alsnog in de Jazz Band! Ik heb altijd al saxofoon willen spelen dus dit was eigenlijk perfect! Bijna alle leuke mensen uit de normale band zitten in deze groep dus de sfeer is onwijs gezellig, we spelen leuke muziek, en saxofoon gaat me beter af dan verwacht! Helemaal top!

Afgelopen donderdag kregen we een berichtje in de ochtend dat we een snowday hadden, en deze keer was het erg teleurstellend. Ik zou namelijk met de 5 andere seniors uit de band een weekendje naar West Virginia University gaan voor ‘Honor Band’. 3 dagen in een hotel met onwijs leuke mensen, muziek maken met onbekenden en vooral heel veel plezier hebben klinkt natuurlijk als een feestje. Het was daarom ook een hele erge domper dat onze county besloot ons niet te laten gaan. Daar sta je dan. Tassen gepakt, uren geoefend voor je auditie, helemaal klaar om te gaan en een telefoontje krijgen dat je niet mag vertrekken. We waren allemaal heel erg teleurgesteld want we hadden er onwijs veel zin in en vonden dat het compleet onterecht gecanceld was; er lag namelijk maar 1cm sneeuw in Oak Hill.. :(

Wat dan weer wel leuk is dat we al sinds die donderdag niet naar school zijn geweest omdat er nu zo veel sneeuw ligt! Zeker 40 cm op de grond met nog 2 dagen sneeuw in het vooruitzicht en temperaturen deze week van -25 celcius. Eindelijk echt winter!

Verder staat Fayette County sinds begin januari compleet op zijn kop. Het hoofdgebouw van de middle school in Oak Hill is namelijk onveilig verklaard. Daar zit je dan met 400 kinderen die je ergens anders onder moet brengen. 5th en 6th grade zitten nu nog in een apart gebouw op hetzelfde grondgebied, 7th grade is bij Fayetteville High School ingetrokken en 8th grade zit nu bij mij op school. Alles is nu op een hoop gegooid om extra lokalen vrij te krijgen, mensen krijgen les in de gymzaal, kantine of in een afgezet stuk van de bibliotheek omdat er te weinig ruimte is. Er worden ook klassen gecombineerd om maar lokalen vrij te maken, dus mijn wiskunde klas zit nu samen met een ander vak in 1 lokaal. Het moet maar. Nu ze eindelijk alles op een rijtje hebben is er weer een nieuw probleem; ze hebben afgelopen week de luchtkwaliteit gemeten in alle schoolgebouwen in Fayette County en nu is gebleken dat de luchtkwaliteit in mijn school en het gebouw waar 5th en 6th grade in zitten heel erg slecht is. Geen idee wat ze hier nu mee gaan doen, want ze kunnen onmogelijk onze school ook dicht gooien.. Verder is er gister ook nog een grote goederen trein die aardolie vervoerde ontspoord in onze county, met grote ontploffingen en vuurballen tot gevolg. Nou nou, spanning en sensatie dus in Fayette County. Ik hou jullie op de hoogte ;)

Liefs, Colet