Zo, de 2 grootste feestdagen (of moet ik zeggen, vreetdagen ha ha) van het jaar zitten er weer op! Thanksgiving en kerst zijn voorbij, en dat betekent dat ik ook al bijna op de helft van m’n exchange jaar zit! Ik zit hier alweer bijna 5 maanden, en de tijd vliegt! Voor ik het weet sta ik m’n koffers weer te pakken en vlieg ik terug naar Nederland. Aan de ene kant hoop ik dat de komende 5 maanden erg lang duren omdat dit jaar er dan helaas écht op zit, maar aan de andere kant heb ik er ook onwijs veel zin in om terug te zijn in Nederland. Ik heb me namelijk ondertussen ook ingeschreven voor de studie Social Work aan de HZ in Vlissingen, en kan niet wachten om mijn studententijd in te gaan!

Nog meer leuk nieuws is dat mijn ouders en Freke tickets hebben geboekt om mij op te komen zoeken. Ze komen aan op 3 juni, en 5 juni is mijn graduation, dus het is erg leuk dat mijn ouders en Freekiebreekie daar bij kunnen zijn! Zij kunnen dan ook eindelijk zien hoe ik bijna een jaar lang geleefd heb, en ik heb er erg veel zin in om mijn laatste tijd in Amerika met hun door te brengen! Ik vertrek hier op 22 juni, en heb een overstap in Washington DC. Daar ontmoet ik mijn vriendin Jade die toevallig op dezelfde vlucht zit, en we komen samen aan op Schiphol om 07.15 op 23 juni. We verwachten natuurlijk een groot welkomst comité met ballonnen, vlaggetjes en spandoeken ;)

Thanksgiving is eigenlijk een feestdag in Amerika waar ze dankbaar zijn voor wat ze hebben, en het heeft te maken met een gebeurtenis in de geschiedenis. Helaas moet je goed zoeken naar een Amerikaan die de betekenis van de dag weet, want tegenwoordig gaat het eigenlijk alleen om eten. Veel eten. Toen ik op Thanksgiving day wakker werd moest ik snel douchen en aankleden want we gingen Caroline ophalen, en gelijk daarna naar de kerk. Niet voor een kerkdienst, maar omdat we Thanksgiving dinner in de kerk hadden! Ik heb al vaker verteld dat WV, zeker het deel waar ik woon, erg arm is. Veel mensen kunnen het daarom ook niet betalen om een heel Thanksgiving dinner in elkaar te zetten. Dat was precies de reden waarom we een gratis ‘community Thanksgiving dinner’ deden in de kerk. We hadden al het traditionele eten, en het was erg lekker! Na het kerk etentje kwam Caroline’s gastmoeder ons halen, en reden we naar hun huis. Toen op naar hun familie, voor ons 2^e Thanksgiving dinner. Daar hebben Caroline en ik ook de sleutelbeen van de kalkoen gebroken. Het is een traditie in sommige families; 2 personen trekken aan een uiteinde van het sleutelbeen zodat het breekt. De persoon die het langste stuk heeft zal geluk krijgen dat jaar. Klinkt allemaal erg makkelijk, maar dat ding is behoorlijk glibberig! Caroline had natuurlijke het langste stuk toen we hem eindelijk gebroken hadden haha.

Rond een uur of 7 zijn we naar de Walmart gereden, want ‘Black Friday’ begon! Black Friday is de dag dat alle winkels hele goede kortingen hebben, en het is een heel gebeuren. Mensen plannen hun routes door de winkel uit, er worden tickets uitgedeeld voor de grootste koopjes (TV’s, laptops, iPads etc), en er zijn ook mensen die kamperen voor een winkel zodat ze als eerste naar binnen kunnen. Dit kan natuurlijk alleen in Amerika, op donderdag dankbaar zijn voor alles wat je hebt, en op vrijdag op koopjesjacht gaan. ‘Jacht’ is een understatement, want het gaat er heftig aan toe haha. Black Friday begint hier op donderdag avond, en gaat door tot vrijdag avond laat. Op vrijdag zijn we dus weer naar de mall gereden, en hebben we nog meer geshopt. Ik heb aardig wat leuke dingen gekocht, maar de kers op de taart was een goede winterjas voor $30, originele prijs was $150! Whoehoe!

Op de dinsdag na de vakantie hadden we een uitje met de band. We vertrokken om 2 uur van school, en zijn 3 uur naar het noorden gereden; op naar Morgantown! Morgantown is de stad waar West Virginia University (WVU) gevestigd is, de grootste/bekendste universiteit van West Virginia. De marching band van WVU gaf een concert, en wij mochten er bij zijn. We zaten op de eerste rij, dus konden alles goed zien en horen. Het was echt supervet, en ik baal nu echt dat zulke dingen in Nederland niet gebeuren. Zo’n 300 man samen zien spelen is echt geweldig. De ‘drumline’ is fantastisch, het ritme en de choreografie die ze hebben is echt heerlijk. Het was zeker genieten!

Als we het toch over marching bands hebben, mijn buitenschoolse leven draait hier zo’n beetje alleen maar om marching band, concert band en pep band. Het is dezelfde groep mensen, maar verschillende doelen. De week na het band uitje hadden we onze eigen Christmas Concert met de concert band. We speelden 5 kerst nummers, en eerlijk is eerlijk, we killed it! Het ging echt super goed, en hebben erg veel complimenten gekregen. Na het concert kwamen beide directeuren de bandroom ingelopen en ik heb ze nog nooit zo enthousiast gezien! Superleuk! Ze hebben ons toen gelijk gevraagd of we wilde optreden tijdens de talentshow de volgende week, natuurlijk hebben we ja gezegd dus we hadden er nog een activiteit bij!

Op donderdag hadden we de Christmas Parade, parades zijn echt een ding hier. Elk dorp heeft wel een parade, en het liefst zo veel mogelijk per jaar. Het vroor, dus niemand had echt zin om 5 kilometer te marcheren. Veels te koud. Ik heb onwijs gelachen, want alle praalwagens gingen ‘in de rij staan’ op de begraafplaats. Dat is namelijk de enige plek waar ze genoeg ruimte hebben. Zie je het al voor je dat ze in Nederland tijdens carnaval de parade laten beginnen op de begraafplaats? De parade was een onwijs succes, ondanks dat het zo koud was hadden we erg veel plezier en het was veruit de leukste parade tot nu toe!

Vrijdag hadden we de eerste basketbal game van het jongensteam, en dus ook de eerste keer met de pep-band! Mijn school heeft nog nooit een pep-band gehad in het basketbal seizoen, dus iedereen was super enthousiast! Ook hier kregen we weer heel veel complimenten. De jongens speelden tegen Woodrow Wilson, de dichtstbijzijnde grote school, én de aardsvijand van Oak Hill High School. We hebben verloren, maar het was een hele spannende wedstrijd en dus een leuk begin van het seizoen. Zaterdag avond hadden we een band-banquet. Een lekker chique woord voor een etentje met de band, met natuurlijk heel erg veel eten. Tijdens het etentje worden er speciale awards uitgereikt aan de Seniors. Je moet ze niet al te serieus nemen. Ik kreeg de ‘True Story Bro – Award’, omdat ik met de raarste verhalen terug kom naar Nederland haha.

De week erna was de laatste schoolweek van 2014, die voor mij maar uit 3 dagen bestond. Waarvan maar 2 dagen les! Donderdag en Vrijdag waren de ‘finals’, een soort toetsen voor elk vak om je semester af te sluiten. Mijn cijfers waren goed genoeg, dus ik hoefde ze niet te maken. Je krijgt geen vrij, maar vrijwel niemand gaat naar school als je geen finals hoeft te maken. Je doet namelijk helemaal niks dan, kan je net zo goed in je bed blijven liggen toch? ;) Op woensdag hadden we de talent shows waar ik aan mee deed, ze worden onder schooltijd gehouden en iedereen moet verplicht gaan. Het niveau is bij lange na niet zo hoog als op de Muziekavonden van De Goudse Waarden, maar de band zette weer een geweldig optreden neer met een staande ovatie als gevolg. Op dat moment ben je toch wel trots dat je deel uitmaakt van zo’n leuke en getalenteerde groep!

Het eerste weekend van mijn vakantie had ik een sleepover met mijn vriendinnen, en gaven we elkaar onze kerst cadeautjes. Traditie in mijn vriendengroep is om namen te trekken, en dan voor die persoon een mok/cornflakes-kom te verven bij The Pottery Place. Rachel had mij getrokken, en ik heb een hele mooie kom gekregen! De sleepover was onwijs gezellig, en dus een erg leuk begin van de kerstvakantie!

Helaas moest ik 2 dagen later afscheid nemen van mijn beste vriendin hier, de exchange student uit Brazilië; Caroline. Dat was wel even een heel erg baal momentje want we deden bijna alles samen, en ik heb het gevoel dat ik er nu weer alleen voor sta. Ze is weer terug naar Brazilië, want ze bleef maar voor een semester. Gelukkig heb ik nu wel een goed excuus om een vakantie tripje naar dat prachtige land te maken!

En toen was het kerst. Kerst, kerst, en nog eens kerst. Amerikanen houden er van om hun hele huis te versieren in kerstverlichting, en er zijn ook parken ingericht met verlichting. Zo ook een park hier in de buurt, bomvol lichtjes. Een poort van candy canes, de koets van Assepoester, natuurlijk een kerstman, en verschrikkelijk veel lichtgevende sneeuwvlokken. Het is echt een spektakel om te zien! Maandag hadden we een diner met de hele familie en cadeautjes uitgepakt. Het was erg leuk, en mijn cadeautjes vielen gelukkig ook erg in de smaak bij iedereen. Dinsdag was het Christmas Eve, en ook toen weer cadeautjes uitgepakt. Nu alleen de dingen die ik van Delmas en Nancy had gekregen. Op kerst stapte we in de auto naar South Carolina om nog meer cadeautjes uit te pakken met de familie hier, en natuurlijk met elkaar te eten. Ik heb onwijs veel leuke dingen gekregen, en ik ben er ook echt heel blij mee. Amerikanen pakken flink uit met kerst ;) Ondanks dat het leuk was om een echte Amerikaanse kerst mee te maken, was ik liever in Nederland geweest. Ik heb het gevoel dat Amerikanen het gezelligheidsgevoel wat je in Nederland ervaart niet kennen, en dat mis je wel. Met de hele familie aan 2 uur lang aan tafel zitten tijdens kerst en gezellig praten gebeurd hier niet, helaas. Maar niet getreurd, volgend jaar kan ik gewoon weer de Nederlandse gezelligheid ervaren!

Ik zit nu weer aan het strand, en ondanks dat het ‘maar’ 18 graden is voelt het een stuk lekkerder. Strak blauwe lucht, een fel zonnetje, en natuurlijk de palmbomen. Stukken beter dan het koude en kille West Virginia haha.

Ik wens jullie allemaal een fantastisch uiteinde, en een gelukkig nieuw jaar!

Veel liefs, Colet